.jpg "Elias Cairels, Carirel, Cayrel")
Mas era m somo
Fuelha e flors, e dos chans
Qu'el rossinhol fay,
Qu' ieu vey say e lay
Quascus auzelhs domneiar
Ab son par;
E pus tot quant es
S' alegra, ben soi entrepres,
S' ieu no chant e no m' asolatz;
Pero si m soi alqu' esforsatz.
La fors' es tan grans
Qu' ieu chan, car no m sap bo,
E vi ja sazo
Que chantar no m' er afans,
Qu' avia lo cor gay;
Mas eras non ay
Nulh joy que m fass' alegrar
Ni chantar;
Pero, s' ieu pogues
Far la meitat de so qu' ieu pes,
Ieu bayssera las poestatz
Per qu' el segles es desonratz.
Desonors e dans
Creys de malvaiza razo;
Que 'l princ' e 'l baro
An bayssat pretz e bobans,
Don valor dechay,
E negun non say
Per que puesca endressar;
Que l' avar
An tan sobrepres
Totz selhs qu' eran larcs e cortes,
Que, ses colp, los an encaussatz,
Don quascus deu esser blasmatz.
Blasmes et engans
Es qui porta cor fello,
Ab humil faisso
Et ab amoros semblans;
Pero no m' eschay
Qu' ieu m met' en play
De lieys, cuy soli' amar;
Qu' enganar
Li 'n vi pus de tres;
Mas n' ai tal chauzida pres
Que m' a mi e 'lhs autres venjatz
Cuy elha tenia enchantatz.
Chanso, drogomans
Seras mo senhor Como,
E no m' ochaizo
Quar ieu non l' ai vist enans;
Que la gens de say
Dizon que val may
Que negus, pero be m par,
Si parlar
Vuelh elh, o volgues,
Per qu' el veyras ans de dos mes;
E si ma chansoneta 'l platz,
A ma dona Ysabelh sia 'l gratz.
Nulhs hom non pot ben chantar
Sens amar;
Pero, s' ieu agues
Gaya domna tal que m plagues,
Ges non suy tan desesperatz
Qu' ieu non ames, si fos amatz.
