Guillaume Figueira. Del preveire maior

Guillaume Figueira.

Del preveire maior

E del emperador

Volgra paz entre lor,

Q' aissi foran marrit

Li Turc e l' Arabit:

Mas trop amaramen

Mena chascuns zo qe ten

E trabaillon si de nien,

Quar nienz es tot zo q'om pot chauzir,

Segon aqo qe es a devenir.

A Dieu, nostre Seinhor,

Qi per nos ac dolor

En la crois e paor,

Segon q' avem auzit,

Coman mon esperit,

Q'el gar de perdemen...

Per q'ai de passar mar talen

Si poges far adrechamen,

Qar lai pot hom, si onran, Dieu servir;

E en aissi volgra mos tortz delir.

Mas qar non ai richor

De passar ab honor,

Remanc sai ab tristor,

Qan pes zo q'ai merit;

Ni com seran grazit,

Sobre tota autra gen,

Cill qi seran de Dieu serven

Lai on el reinhet humilmen;

E a aital conquist fai bon venir

Ont hom conqier gaug qe non pot falhir.

Qe 'l bon envazidor

E 'l bon combatedor

Devon tut a un crit

Passar, qar er complit,

Ab gran afortimen,

De cobrar lo sant monimen;

E non ha cor d' ome valen

Qi lai non vol l' arma e 'l cors enantir

On el nascet e volc per nos murir.

A aqel Dieu mi ren

Q'en la Vergen venc veramen,

E volc per nostre salvamen

Anta e dolor e peina e mor sufrir

E pietat e turmen e consir.

Al pro comte valen

De Tolosa, m digaz breumen

Estiers q'el sapcha veiramen

Qe per so 'l volc Dieus part totz enantir,

Que lai on el nasces l' anes servir.